Elżbieta Dmoch

    Elżbieta Dmoch po latach odezwała się do fanów

    Elżbieta Dmoch urodziła się 29 września 1951 roku w Warszawie (Saska Kępa). Jest flecistką, piosenkarką oraz wokalistką zespołu 2 plus 1. Karierę muzyczną zaczęła w zespole rockowym – Nieznajomi. W 1968 r. dołączyła do Warszawskich Kurantów. Elżbieta Dmoch odniosła liczne sukcesy zawodowe u boku gitarzysty Janusza Kruka (wówczas lider zespołu Warszawskie Kuranty), a najbardziej znane utwory przez nią wykonane to: „Windą do nieba”, „Chodź, pomaluj mój świat” czy „Iść w stronę słońca”. Została uhonorowana tytułem „Miss Obiektywu” w 1974 r. na festiwalu w Sopocie i ponownie dwa lata później na XIV Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

    Elżbieta Dmoch – kariera muzyczna

    Od najmłodszych lat brała dodatkowe lekcje ze śpiewu, uczęszczając jednocześnie do liceum ogólnokształcącego i szkoły muzycznej.

    Na początku ścieżki zawodowej przynależała do zespołu rockowego Nieznajomi, po czym pod koniec lat 60 dołączyła do bigbitowej grupy muzycznej – Warszawskich Kurantów.

    W 1968 r. na Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w Sofii, wraz z zespołem – Warszawskie Kuranty, zajęła 3 miejsce za utwór „Daleko do ciebie”.

    W 1971 r. razem z Januszem Krukiem (po rozpadzie Warszawskich Kurantów w 1970 r.), założyli zespół o nazwie 2 plus 1, wykonujący muzykę folk rock, pop i folk. Zadebiutował on jeszcze tego samego roku w warszawskim Klubie Piosenki ZAKR w Hotelu Bristol.

    W latach 1971-1989 zespół 2 plus 1 (do którego należała będąc główną wokalistką) odnosił liczne sukcesy (wystąpienia telewizyjne, nagrania radiowe), zdobywał prestiżowe nagrody (m.in. złota płyta za longplay „Nowy wspaniały świat”, tytuł „Gwiazdy roku”) i osiągnięcia na arenie międzynarodowej (koncerty zagraniczne w Berlinie, Związku Radzieckim, Belgii). W 1972 r. z grupą muzyczną 2 plus 1, nagrała pierwszą płytę długogrającą „Nowy wspaniały świat”, a w 1975 r. „Wyspa dzieci”.

    W 1989 roku wokalistka wraz z zespołem 2 plus 1 zawiesiła działalność.

    W 1992 r. Elżbieta Dmoch wycofała się z życia medialnego i środowiska artystycznego.

    Na przełomie 1998 i 1999 roku wznowiła karierę muzyczną w krótkiej reaktywacji 2 plus 1.

    Karierę artystyczną definitywnie zakończyła w Łomży 15 czerwca 2002 r. wykonując największe przeboje ze swojego repertuaru wraz z członkami zespołu PopArt.

    Elżbieta Dmoch – ciekawostki z życia

    Udzielała się w kabarecie Aknif, który działał w latach 1964-1969.

    Wraz z członkami zespołu 2 plus 1 w 1975 r. nagrała piosenkę „Gwiazda dnia” do filmu „W pustyni i w puszczy”.

    W 1998 r. podczas swojego krótkiego powrotu na estradę muzyczną (1998 i 1999 r.) udzieliła interesującego wywiadu o karierze i życiu prywatnym w programie Marii Szabłowskiej i Krzysztofa Szewczyka „Dozwolone od lat 40”.

    Uhonorowana została:

    • nagrodą redakcji – Synkopy (1971 r.) za utwór „Nie zmogła go kula” podczas festiwalu KFPP (Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej) z grupą 2 plus 1,
    • nagrodą Złotej Ryby (1972 r.) – pierwsza płyta długogrająca „Nowy wspaniały świat” wraz z grupą 2 plus 1,
    • Srebrnym Krzyżem Zasługi (1979 r.) za osiągnięcia artystyczne dla kraju.

    Wydane albumy z udziałem artystki to m.in.:

    • „Nowy wspaniały świat” (1972 r.),
    • „Wyspa Dzieci” (1975 r.),
    • „Aktor” (1977 r.),
    • „Teatr na drodze” (1978 r.),
    • „Irlandzki tancerz” (1979 r.).

    Elżbieta Dmoch – najbardziej znane utwory

    Do popularnych utworów muzycznych w jej wykonaniu należą m.in.:

    • „Requiem dla samej siebie” (1983 r.),
    • „Wielki mały człowiek” (1985 r.),
    • „Windą do nieba” (1978 r.),
    • „Chodź pomaluj mój świat” (1972 r.)
    • „Easy come, easy go” (1980 r.),
    • „Czerwone słoneczko” (1972 r.),
    • „Idź w stronę słońca” (1986 r.),
    • „Wstawaj szkoda dnia” (1972 r.),
    • „Kołysanka Matki” (1975 r.).

    Źródło zdjęcia głównego: IRENEUSZ RADKIEWICZ/PAP

    Elżbieta Dmoch