Tony Bacharach - kompozytor nagrodzony Grammy czy Oscarem - zmarł w środę 8 lutego w domu w Los Angeles z przyczyn naturalnych. Dożył sędziwego wieku 94 lat.
Burt Bacharach nie żyje
Burt Bacharach był kompozytorem muzyki pop, aranżerem, dyrygentem, producentem płyt. Artysta zmarł w środę 8 lutego w swoim domu w Los Angeles. Miał 94 lata. Informację o śmierci potwierdziła jego menadżerka Tina Brausam. Nie podano konkretnej przyczyny zgonu.
Przeboje Burta Bacharacha z lat 60. oddają nastrój romantycznego optymizmu tej dekady. Jego dojrzały styl można określić jako "wagnerowską muzykę salonową". Muzyk łączył chromatyczne harmonie i długie melodie znane z muzyki symfonicznej końca XIX wieku z nowoczesną orkiestrą popową, a powstałą mieszankę ubarwiał rytmicznym staccato. Tak charakteryzuje muzykę Burta Bacharacha "New York Times".
Piosenki, które komponował Burt Bacharach, czerpały z muzyki jego młodości, czyli bebopu jazzowego, były wyrafinowane muzycznie i wymagały równie wyrafinowanej interpretacji ze strony piosenkarzy. Być może jest to jeden z powodów, dla których późniejsze pokolenia twórców darzyły kompozytora wielkim szacunkiem, choć w swoich czasach często jego twórczość była traktowana jako typowa "muzyka do kotleta" i "easy listening".
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo:
Burt Bacharach - kim był?
Burt Freeman Bacharach urodził się w 1928 roku w Kansas City w stanie Missouri, ale dorastał w Nowym Jorku, gdzie jego ojciec był znanym felietonistą prasowym. Jazzem zainteresował się już jako nastolatek. Często wkradał się do wielu nowojorskich klubów jazzowych, będąc jeszcze niepełnoletnim. Studiował muzykę w Montrealu i Kalifornii, gdzie spotkał kompozytora Johna Cage'a, który miał na niego duży wpływ.
Później Burt Bacharach odbył służbę wojskową w Korei, a kiedy wrócił, znalazł pracę jako kompozytor i aranżer, pisząc piosenki dla wielu wykonawców, w tym aktorki i piosenkarki Pauli Stewart, którą później poślubił. Na przełomie lat 50. i 60. towarzyszył Marlenie Dietrich, gdy ta jeździła ze swoim kabaretem po Europie i Stanach Zjednoczonych.
W tym czasie połączył siły z autorem tekstów Halem Davidem. Poznali się w słynnym Brill Building w Nowym Jorku, na północ od Times Square na Broadwayu, gdzie swoje biura mieli liczni wydawcy muzyczni i popularni autorzy piosenek.
Pod koniec lat 50. powstały ich pierwsze wielkie przeboje - "The Story of My Life" oraz "Magic Moments", który trafił na listę nr 1 w Wielkiej Brytanii. Gdy nadeszły lata 60-te, duet produkował hit za hitem dla wielu znanych artystów. Zaczynając od "Don't Make Me Over" po "Anyone Who Had a Heart", "Walk On By", "Alfie", "What The World Needs Now", "I Say a Little Prayer" czy "Do You Know the Way to San Jose".
Burt Bacharach zdobył dwa Oscary za najlepszą piosenkę: "Raindrops Keep Fallin' on My Head" z 1970 roku i "Arthur's Theme (Best That You Can Do)" w 1982 roku. Jego oryginalna partytura do filmu "Butch Cassidy i Sundance Kid" z 1969 roku, w której znalazł się utwór "Raindrops", hit B.J. Thomasa, zdobyła Oscara za najlepszą oryginalną partyturę do filmu niemuzycznego.
Duet Bacharach-David podbił Broadway w grudniu 1968 roku muzyką do musicalu "Promises, Promises". Adaptacja filmu Billy'ego Wildera z 1960 roku była jednym z pierwszych przedstawień na Broadwayu, w którym wykorzystano kompozycje popowe. Wraz ze spektaklem "Hair", który miał premierę na Broadwayu w tym samym roku, zapowiadał on erę popowych musicali. Spektakl "Promises, promises" dał nam wiele hitów wykonanych przez Dionne Warwick takie jak folkowo-popowa ballada "I'll Never Fall in Love Again". Przedstawienie było nominowane do siedmiu nagród Tony. Dwóch członków obsady wygrało wyróżnienia, ale sam spektakl nie.
Sukcesy Burta Bucharacha w Hollywood i na Broadwayu skutkowały także kolejnym jego małżeństwem. Tym razem z gwiazdą filmową, Angie Dickinson. W latach 70. dobra passa kompozytora przestała trwać. W duecie z Halem Davidem napisali muzykę do filmowego musicalu "Lost Horizon", zaadaptowanego z filmu fantasy Franka Capry z 1937 roku o tym samym tytule. Film okazał się katastrofalną porażką. Muzyk pokłócił się ze swoimi współpracownikami, co zaowocowało falą pozwów sądowych i miało negatywny wpływ na jego małżeństwo z Angie Dickinson. Związek rozpadł się. Burt Bacharach powrócił jednak w latach 80., pisząc ze swoją trzecią żoną, Carole Bayer Sager, takie hity jak piosenka przewodnia do filmu "Arthur". Razem napisali także "Making Love" dla Roberty Flack, "That's What Friends Are For", którą zaśpiewała Dionne Warwick oraz piosenki dla Gladys Knight, Neila Diamonda i Patti Labelle.
W latach 90. dużo młodsi autorzy piosenek, jak Noel Gallagher z zespołu Oasis, wyrażali podziw dla muzyki Burta Bacharacha, a inni chcieli z nim pracować. Współpracował z Elvisem Costello i raperem Doctor Dre, a także pojawił się na ekranie (jako on sam) w filmach Austin Powers. W czerwcu 2015 roku Burt Bacharach wystąpił na scenie na festiwalu Glastonbury.
Redakcja cozatydzien.tvn.pl pisze przede wszystkim o rozrywce, kulturze i show-biznesie, ale nadal trudno przejść obojętnie wobec tego, co dzieje się u naszego sąsiada. Dlatego będziemy pisać o wsparciu, jakie płynie z Polski dla mieszkańców Ukrainy. Najważniejsze informacje znajdziecie tutaj.
Czytaj też:
- Kinowe hity na walentynki. Na co się wybrać ze swoją drugą połówką?
- Leonardo DiCaprio spotyka się z kolejną modelką. Nowa wybranka jest młodsza niemal o 30 lat
- Jerzy Skolimowski wystąpił w teledysku Dawida Podsiadły. Klip wzrusza do łez
Autor: Kamila Jamrożek
Źródło: BBC, New York Times
Źródło zdjęcia głównego: Getty Images